Z serii inspirujących historii ambasadorów sprawiedliwości klimatycznej na całym świecie
„Wiele społeczności, zwłaszcza tych najmniej odpowiedzialnych za kryzys klimatyczny, już doświadcza trudnych realiów ekstremalnych warunków pogodowych, a jednak wiele z nich pozostaje nieświadomych przyczyn lub rozwiązań. Właśnie dlatego edukacja i wzmocnienie pozycji mają tak kluczowe znaczenie. Prawdziwy wpływ zaczyna się od wzmocnienia pozycji ludzi, zwłaszcza młodzieży i społeczności lokalnych, aby naprawdę zrozumieć kryzys klimatyczny, jego przyczyny i sposób, w jaki możemy wspólnie podjąć działania”. – Julius Sila, w wywiadzie, 2024 r.
Kiedy Julius Sila dołączył do Plant-for-the-Planet w 2022 roku, był już ekspertem w dziedzinie renowacji. Dzięki ponad dziesięcioletniemu doświadczeniu w ożywianiu ekosystemów namorzynowych w Kenii w ramach projektu COBEC, Julius od dawna przewodził odważnym, skoncentrowanym na społeczności reakcjom na kryzys klimatyczny.
Ale w przeciwieństwie do wielu Ambasadorów Sprawiedliwości Klimatycznej, którzy rozpoczęli swoją podróż poprzez akademie młodzieżowe, punkt wejścia Juliusa był inny, zrodzony z konieczności na pierwszej linii wpływu na klimat. Jego pierwsze połączenie z Plant-for-the-Planet nastąpiło za pośrednictwem narzędzia cyfrowego: aplikacji FireAlert, która wysyła wczesne ostrzeżenia o pożarach lasów, w tym przypadku w jego projekcie.
Od tego pierwszego punktu kontaktowego stał się głęboko zaangażowany w globalną sieć. W 2024 r. jego praca została doceniona na całym świecie, kiedy otrzymał nagrodę Winner Worldwide podczas Global Ambassador Awards. Julius wystąpił na Szczycie Młodzieży Plant-for-the-Planet, gdzie zainspirował innych aktywistów klimatycznych, dzieląc się swoją historią i wizją.
Julius przemawiający na Szczycie Młodzieży o swoich projektach odbudowy, 2024, Berlin Uczestnicy Szczytu Młodzieży reprezentujący globalną sieć Plant-for-the-Planet, 2024, Berlin
Co zatem leży u podstaw jego pracy i motywacji?
U podstaw pracy Juliusa leży prosta, potężna prawda: kryzys klimatyczny nie jest już odległym zagrożeniemw przyszłości” – podkreśla.
Przywracanie ekosystemów, wzmacnianie pozycji społeczności
Pasja Juliusa do odbudowy idzie w parze z jego dążeniem do wzmocnienia pozycji innych, zwłaszcza młodych ludzi. Jednym z jego najbardziej dumnych osiągnięć jest zaangażowanie ponad 2000 osób w kenijskich społecznościach i szkołach w sadzenie drzew i projekty pozytywne dla przyrody. Ale jego praca na tym się nie kończy.
Obecnie prowadzi na dużą skalę odbudowę namorzynów w czterech głównych ekosystemach przybrzeżnych w Kenii: Mtwapa (1,100 ha), Mida (3,200 ha), Marereni (4,100 ha) i Lower Tana Delta (550 ha). Miejsca te zostały wybrane ze względu na ich znaczenie ekologiczne i rosnącą presję degradacyjną, z którą muszą się zmierzyć. Do tej pory jego zespół zasadził ponad 4 miliony sadzonek namorzynów, pomagając przywrócić prawie 400 hektarów zdegradowanej linii brzegowej.
Ale dla Juliusa odbudowa to nie tylko drzewa, to przede wszystkim ludzie. „To, co naprawdę podtrzymuje ochronę przyrody”, mówi, „to fakt, że ludzie widzą bezpośrednie korzyści z ochrony swoich ekosystemów”. Takie podejście stawia społeczności w centrum uwagi, tworząc miejsca pracy, wzmacniając źródła utrzymania i budując długoterminowe zarządzanie. Wiele zaangażowanych społeczności lokalnych polega na lasach namorzynowych w zakresie rybołówstwa, drewna opałowego i ekoturystyki, dzięki czemu ich udział jest niezbędny do osiągnięcia trwałego sukcesu.
Julius przełamuje również nowe schematy poprzez innowacje. Julius przewodzi pierwszemu na świecie projektowi kredytowania bioróżnorodności morskiej, który ma na celu ponowne przemyślenie sposobu, w jaki rekultywacja jest wyceniana, nie tylko na podstawie liczby posadzonych drzew, ale na podstawie pełnej odbudowy ekosystemów i życia, które wspierają. „Jedna ważna lekcja, której się nauczyłem: integracja źródeł utrzymania społeczności jest często brakującym ogniwem w odbudowie. Liczba drzew ma znaczenie, ale ludzie są ważniejsi” – mówi.
Możesz zapoznać się z bioróżnorodnością, którą Julius i jego zespół chronią w ramach projektu iNaturalist lub przeczytać więcej o inicjatywie kredytów bioróżnorodności w tym artykule Mongabay.
Ponowne zalesianie Kenii, jedna szkoła na raz
Poprzez swoją inną inicjatywę, Kenya Schools Botanic Garden Initiative, Julius na nowo wyobraża sobie, w jaki sposób działania na rzecz klimatu odbywają się w szkołach. W 2023 r. Julius odwiedził swoją dawną szkołę podstawową i zaobserwował znaczące zmiany. Obszar, wcześniej półpustynny, stał się kwitnącym lasem. Las ten powstał dzięki drzewom posadzonym wiele lat wcześniej przez Juliusa i jego kolegów z klasy. Wiele drzew wciąż nosiło małe tabliczki z nazwiskami uczniów, którzy je zasadzili. „Ta wizyta zmieniła wszystko”, wspomina. „Pomyślałem, co by było, gdyby każda szkoła w Kenii mogła tak wyglądać? A gdybyśmy mogli powtórzyć tę transformację w całym kraju?”.
Ta chwila zapoczątkowała pomysł, którego ambicją jest założenie jednohektarowych ogrodów botanicznych w każdej z 37 930 szkół w Kenii, sadząc ponad 60 milionów rodzimych drzew na 37 000 hektarach ziemi. Koncentruje się nie tylko na ponownym zalesianiu, ale także stara się zaszczepić kulturę zarządzania środowiskiem wśród młodzieży, uznając, że wczesne promowanie wartości ochrony środowiska jest kluczem do stworzenia długotrwałego wpływu.
Pierwszy z tych ogrodów został uruchomiony w 2023 r. w Ikatini Secondary School, przy wsparciu BEYOND TREES. Zgodnie z podejściem Juliusa, projekt jest prowadzony przez młodzież i zakorzeniony w prostym, ale potężnym przekonaniu: najlepszym czasem na kształtowanie zachowań jest czas, gdy ludzie są jeszcze młodzi. „Pracujemy nad ukształtowaniem pokolenia świadomych ekologicznie obywateli, którzy będą dążyć do ochrony środowiska.i działania na rzecz klimatu w Kenii i na całym świecie” – mówi.
Głos na rzecz sprawiedliwości na arenie międzynarodowej
Julius działa nie tylko lokalnie, ale także przenosi głosy wrażliwych społeczności na platformy globalne. Zarówno na COP28, jak i COP29 reprezentował perspektywy młodzieży i domagał się odpowiedzialności w międzynarodowych negocjacjach klimatycznych.
Na COP29 w Baku podzielił się uderzającą metaforą, która odbiła się głębokim echem: „Duży, dobrze odżywiony mężczyzna siedzi na plecach słabego, głodnego mężczyzny. Wielki człowiek wie, że jego waga zatapia mniejszego człowieka, ale oferuje każdy rodzaj pomocy, z wyjątkiem zejścia… Odzwierciedla to dynamikę między globalną Północą a Południem w negocjacjach klimatycznych” – podkreśla. „Prawdziwa sprawiedliwość klimatyczna wymaga czegoś więcej niż zadufanych w sobie gestówrytualny”.
Działanie nie musi zaczynać się od czegoś wielkiego. Po prostu musi gdzieś się zacząć. Prawdziwy postęp dokonuje się poprzez małe, konsekwentne kroki, zwłaszcza gdy są one dzielone i powielane przez innych. „Wierzę, że małe działania mają znaczenie, zwłaszcza w świecie, w którym zasoby są ograniczone” – mówi. „Jednym z naukowo udowodnionych sposobów na walkę z kryzysem klimatycznym jest sadzenie drzew, które pomagają ochłodzić planetę. Nie chodzi o to, czy da się to zrobić, ale o to, w jaki sposób każdy z nas może się do tego przyczynić. Jeśli będziemy edukować i wzmacniać innych, a oni zrobią to samo, możemy stworzyć globalny łańcuch działań wystarczająco silny, aby chronić naszą przyszłość” – podsumowuje.
Podróż Juliusa przypomina nam, że nie ma jednej drogi do zostania liderem klimatycznym. Niezależnie od tego, czy chodzi o technologię, odbudowę lasów czy edukację, jego historia to determinacja, wpływ i nadzieja, zakotwiczone w społeczności i napędzane globalną solidarnością. Jako część kolejnego pokolenia liderów sprawiedliwości klimatycznej pokazuje, że dzięki odwadze, współpracy i jasnemu celowi zmiana naprawdę może się zakorzenić.
Teraz pytanie brzmi: czy jesteś gotowy na zmianę i bycie częścią ruchu? Czas na działanie jest teraz.
